Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΕΤΡΑΚΗ

Ξαφνικά και ενώ οι συνομιλίες για το κυπριακό έχουν μπει σε ένα λούκι μονής διαδρομής, η Αθήνα επινόησε το νέο δόγμα: «Η Ελλάδα έχει λόγο μόνο για το ζήτημα των Εγγυήσεων».Και με βάση αυτό, δηλώνει παντού ότι η Ελλάδα αντιτίθεται πια στο σύστημα των Εγγυήσεων και εκεί τελειώνει και η εμπλοκή της στο Κυπριακό.

Αυτή η θεωρητικά ορθόδοξη αντίληψη, συνιστά την πιο συντηρητική πολιτική στο Κυπριακό, καθώς πρακτικά αφήνει την Λευκωσία έρμαιο των τουρκικών επιδιώξεων και ορθώνει …κόκκινες γραμμές εκεί που δεν έχουν πια ιδιαίτερη σημασία, οπότε εύκολα θα μπορεί να πουλήσει στο εσωτερικό …«εθνικές νίκες». Και όταν προκύψει το νέο κακέκτυπο του Σχεδίου Ανάν, η Αθήνα θα τα φορτώνει όλα στην Λευκωσία, αφού η ίδια θα ασχολείται μόνο με τις …Εγγυήσεις.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε από την αρχή την τακτική της προβολής του θέματος των Εγγυήσεων. Που έχει μεν την αξία του, αλλά δεν είναι το καθοριστικό για την επίτευξη “βιώσιμης και δίκαιης” λύσης στο Κυπριακό.

Αντιθέτως μπορεί να αποτελέσει το άλλοθι για μείζονος σημασίας υποχωρήσεις σε σημαντικά και κρίσιμα κεφάλαια του Κυπριακού.

Και αξίζει να αναφερθούν τα εξής:

Η Τουρκία δεν είχε ούτε έχει την ανάγκη των Εγγυήσεων για να διατηρήσει ή να αποκτήσει επεμβατικό δικαίωμα στην Κύπρο.

Καμία επέμβαση σε ξένο κράτος δεν μπορεί να νομιμοποιηθεί στον 21ο αιώνα με βάση συμφωνίες του 1960 απότοκες της αποικιοκρατίας.

Η αναγνώριση επεμβατικών δικαιωμάτων και εγγυήσεων σε τρίτο μάλιστα κράτος δεν νοούνται ούτε είναι συμβατές με το Ευρωπαϊκό κεκτημένο και την συμμέτοχη της Κύπρου στην Ε.Ε. και στον ΟΗΕ.

Η Κύπρος συμμετέχει στην διεθνή κοινότητα ως ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος και όχι ως οντότητα περιορισμένης κυριαρχίας.

Είναι σκιαμαχία όμως και η υποτιθέμενη …σκληρή μάχη που δίνει η Αθήνα και η Λευκωσία για την κατάργηση των Εγγυήσεων.

Στο σύστημα αυτό των Εγγυήσεων εφόσον ένας ή δυο εκ των συμμετεχόντων αποποιηθούν του δικαιώματος τους, τότε πρακτικά ακυρώνεται συνολικά το πλαίσιο αυτό.

Αλλά ακόμη κι αν καταργηθούν οι Εγγυήσεις, όπως απαιτούν και σωστά η Αθήνα και η Λευκωσία κάθε άλλο παρά αποτρέπεται η δυνατότητα της Τουρκίας για παρέμβαση στο νησί. Καμία συμφωνία η αναγνωρισμένο δικαίωμα δεν νομιμοποιεί την μονομερή εισβολή και στρατιωτική παρέμβαση εις βάρος κράτους μέλους του ΟΗΕ. Ή διαφορετικά, ακόμη κι αν δεν υπάρχει συνθήκη Εγγυήσεων, αυτό δεν πρόκειται να αποτρέψει την Τουρκία να παρέμβει έστω και στρατιωτικά στην Κύπρο εφόσον θεωρήσει ότι θίγονται τα συμφέροντα της, έστω κι αν χρησιμοποιήσει ως πρόσχημα την ..προστασία των Τουρκοκυπρίων.

Τα τουρκικά μαχητικά φθάνουν στο νησί σε σχεδόν 15 λεπτά…

Όμως το παιγνίδι των Εγγυήσεων είναι εύκολο για δημαγωγία και δημόσιες σχέσεις.

Η Λευκωσία και κυρίως η Αθήνα ελπίζουν ότι θα μπορέσουν εύκολα να πανηγυρίσουν μια εύκολη νίκη με την κατάργηση ή έστω την σταδιακή κατάργηση των Εγγυήσεων.

Όμως θα πρέπει συγχρόνως να εξηγήσουν το κόστος για μια τέτοια ρύθμιση η οποία φυσικά και δεν οχυρώνει την Κυπριακή Δημοκρατία. Γιατί εάν για να κερδίσουμε την σταδιακή και σε μεταβατικές περιόδους κατάργηση των Εγγυήσεων, η Λευκωσία υποχρεωθεί να εγκαταλείψει περιουσίες, να μην διεκδικήσει εδάφη, να αποδεχθεί μετατροπή της πολιτικής ισότητας σε αριθμητική ισότητα και ενίσχυση της Διζωνικοτητας, τότε θα πρόκειται περί τραγωδίας…

Τότε ούτε η ίδια η Τουρκία θα έχει ανάγκη το καθεστώς των Εγγυήσεων. Δεν θα υπάρχει λόγος για την ίδια να διατηρήσει το επεμβατικό δικαίωμα της, καθώς μέσω των τουρκοκυπρίων θα ελέγχει πλήρως, πολιτισμένα και χωρίς κανένα κόστος, όλο το νησί…

Θα έχει επιτύχει με ειρηνικό τρόπο όσα δεν πέτυχε με την εισβολή και με 41 χρόνια στρατιωτικής κατοχής…

Και εμείς θα ανοίγουμε σαμπάνιες για τον «βολικό Θρίαμβο». Την κατάργηση των Εγγυήσεων…

 

Πηγή: Center for Geopolitical Analyses