Δρ. Νίκος Παναγιωτίδης: Επικεφαλής ΓΕΩΠΑΜΕ

Η παγκόσμια διεθνολογική κοινότητα παρακολουθεί τα τελευταία δύο χρόνια με ιδιαίτερο επιστημονικό ενδιαφέρον το πολιτικό φαινόμενο που ακούει στο όνομα «Ισλαμικό Κράτος». Μια πολιτική οντότητα που μέχρι πρότινος είχε καταφέρει να θέσει υπό την κατοχή της εδάφη τα οποία σε μέγεθος είναι τόσο μεγάλα όση είναι η επικράτεια της Μεγάλης Βρετανίας, όπου και ανακήρυξε το λεγόμενο χαλιφάτο τον Ιούνιο του 2014.

Υπογραμμίζουμε το μέχρι πρότινος, γιατί έχει πλέον απωλέσει το 22% αυτών των εδαφών. Οι συντονισμένες επιχειρήσεις εναντίον των τζιχαντιστών του ΙΚ από μεγάλες δυνάμεις και περιφερειακούς δρώντες επέφεραν αξιοσημείωτα αποτελέσματα.

Οι δυνάμεις του Άσαντ έχουν επανακαταλάβει την αρχαία πόλη Παλμύρα, δημιουργώντας μια θετική προοπτική για ανακατάληψη περιοχών προπυργίων του ΙΚ στο ανατολικό τμήμα της Συρίας. Την ίδια ώρα, στο Ιράκ ο στρατός προετοιμάζεται για να ανακαταλάβει τη Μοσούλη, τη δεύτερη μεγαλύτερη πληθυσμιακά πόλη της χώρας.

Για τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ, η ήττα του Ισλαμικού Κράτους είναι προδιαγεγραμμένη παρά την αξιοσημείωτη ικανότητά του να καταλαμβάνει εδάφη και να εξουσιάζει τους πληθυσμούς τους: Το Ισλαμικό Κράτος δεν υπήρξε και ούτε θα καταφέρει ποτέ να γίνει μεγάλη δύναμη. Πιο συγκεκριμένα, το ΑΕΠ του ΙΚ δεν ξεπερνά τα 4 δισ. δολάρια, ενώ οι μαχητές του δεν ξεπερνούν τις 30.000-50.000.

Συνεπώς, η δράση του εν μέσω περιφερειακών δυνάμεων, αλλά και η εμπλοκή μεγάλων δυνάμεων στον αγώνα εναντίον του –όπως η Ρωσία και οι ΗΠΑ– θέτουν ευθύς εξαρχής ανυπέρβλητα εμπόδια για περαιτέρω επέκταση του, πολλώ δε μάλλον για υλοποίηση της παγκόσμιας σαλαφιστικής ατζέντας του.

Η δυνατότητά του να διενεργεί τυφλά τρομοκρατικά κτυπήματα στην Ευρώπη –αλλά και στη Μέση Ανατολή–, και συνεπώς να είναι σε θέση να μεταβάλλει τις σχέσεις ισχύος είναι ένα από τα πιο δυνατά όπλα του.

Ωστόσο, σε περιφερειακό επίπεδο υπάρχει μια πρωτόγνωρη αντιηγεμονική συσπείρωση από τους Ιρακινούς και Σύρους Κούρδους, τον στρατό του Ιράκ, τις δυνάμεις του Άσαντ κ.ά.

Εξακολουθεί όμως να προσμετράται ως οργανωτική αδυναμία για τους εχθρούς του ΙΚ το γεγονός ότι συνεχίζουν να διαφωνούν για το μέλλον το Άσαντ, ενώ η ενδο-ισλαμική διχοτομία Σουνιτών-Σιιτών συνεχίζει να διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην έκβαση του αγώνα εναντίον των τζιχαντιστών.

Το γεγονός ότι το Ισλαμικό Κράτος είναι καταδικασμένο να αποτύχει δεν προοιωνίζεται ipso facto ότι θα νικηθεί και εύκολα. Τουναντίον χρειάζεται αποτελεσματικός στρατηγικός σχεδιασμός, αλλά και συντονισμός σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο. Επιθέσεις όπως αυτές στο Παρίσι και στις Βρυξέλλες δεν πρέπει να επιτραπεί να επαναληφθούν. Η τελική συντριβή του ΙΚ μπορεί να επέλθει μόνο όταν υπάρξει η μέγιστη συρροή δυσμενών περιφερειακών συσχετισμών εναντίον του, αλλά και η εκ των ένδον αμφισβήτησή του, η οποία θα επιταχύνει την κατάρρευσή του. Αυτές οι δυο παράμετροι είναι ικανές να το στείλουν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.