Σε μια συνέντευξη που έδωσε ο Σκοτ Στιούαρτ (ScottStewart), αντιπρόεδρος του Στράτφορ ειδικός σε θέματα τακτικής, στον στρατιωτικό αναλυτή, Πολ Φλόυντ (PaulFloyd) του Στράτφορ, αναπτύχθηκαν με σαφήνεια οι βασικές ομοιότητες και διαφορές που παρουσιάζουν οι ισλαμικές τρομοκρατικές οργανώσεις Αλ- Κάιντα και Ισλαμικό Κράτος, υπό το πρίσμα της πρόσφατης στρατιωτικής δράσης τους. Ο Πολ Φλόυντ επισημαίνει καταρχάς σημαντικές διαφορές σε δυο τομείς, στην ιδρυτική πράξη των οργανώσεων και στους στρατιωτικούς στόχους στο πεδίο της μάχης. Αυτό που έχουμε δει πρόσφατα, εκτιμά ο Στιούαρτ, είναι πως το Ισλαμικό Κράτος έχει επεκταθεί σημαντικά, ελέγχοντας μια διευρυμένη εδαφική ζώνη, ενώ η Αλ- Κάιντα παρουσιάζει επί του παρόντος μια στάση σχετικά πιο ήρεμη, με αποτέλεσμα πολλοί να ισχυρίζονται πως το Ισλαμικό Κράτος αποτελεί σήμερα το νούμερο ένα κίνδυνο σε επίπεδο εξτρεμιστικής τρομοκρατίας.

Ο τρόπος δημιουργίας των δυο οργανώσεων είναι βασικός παράγοντας για την εξέλιξη τους σήμερα

Ο Σκοτ Στιούαρτ εντοπίζει πως ο τρόπος δημιουργίας των δυο οργανώσεων είναι βασικός παράγοντας για την εξέλιξη τους σήμερα. Η Αλ- Κάιντα συστάθηκε από έναν εκατομμυριούχο Σαουδάραβα με προορισμό τη διευκόλυνση της τζιχάντ στην ίδρυση ενός ισλαμικού καλιφάτου. Η Αλ Κάιντα στην πραγματικότητα ήταν πάντοτε περιορισμένη σε μέγεθος και επιχειρησιακή ικανότητα στα πεδία μαχών, σε σύγκριση με το σημαντικά πιο διευρυμένο Ισλαμικό Κράτος. Η Αλ- Κάιντα ποτέ δεν αποτέλεσε πραγματική απειλή στο πεδίο της μάχης και πάντοτε δρούσαν υπό την ηγεσία άλλων ισλαμικών πολιτευμάτων, είτε υπό τους Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν, είτε στο Σουδάν. Σε κάθε περίπτωση τα μέλη της Αλ Κάιντα δεν επεδίωξαν την ανάληψη της εξουσίας στις χώρες στις οποίες έδρασαν. Από την άλλη πλευρά, το Ισλαμικό Κράτος και οι οργανώσεις που προηγήθηκαν αυτού του μορφώματος, θεωρούνται “παιδιά” του Αμπού Μουσάμπ Ζαρκάουι, ενός αιμοσταγούς Ιορδανού. Η οργάνωση αυτή διατηρεί τα χαρακτηριστικά του ιδρυτή της, με συγκεκριμένους στόχους την εδαφική κυριότητα και με χαρακτηριστικά ωμής βίας. Σύμφωνα πάντα με τον Στιούαρτ, “Δεν ενδιαφέρονται για το γενικό πλαίσιο. Είναι πολύ αδιάλλακτοι και σκληροί ως προς τον τρόπο δράσης τους. Πραγματικά δεν νοιάζονται τι νομίζει για αυτούς ο υπόλοιπος κόσμος”.

Χρησιμοποιούν διαφορετικούς τύπους στρατιωτικής τακτικής

Στη συνέχεια ο Πολ Φλόυντ αναρωτιέται κατά πόσο αποτελούν πραγματική απειλή για τη Δύση ή αντίθετα αν η δράση τους παραμένει τοπική στην περιοχή της Μέσης Ανατολής. Ο Σκοτ Στιούαρτ θεωρεί πως και οι δυο είναι παραστρατιωτικές ομάδες που χρησιμοποιούν διαφορετικούς τύπους στρατιωτικής τακτικής: είτε δρουν μέσω της τρομοκρατίας είτε μέσω αντάρτικης δράσης, είτε μέσω συμβατικού πολέμου όπως παρατηρούμε το τελευταίο διάστημα στις περιοχές του Ιράκ και της Συρίας, από την επιχειρησιακή ανάπτυξη της οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος. Όμως οι διαφορετικές τακτικές, απαιτούν διαφορετική εκπαίδευση και σε αυτόν τον τομέα παρατηρούμε πως η Αλ-Κάιντα και το Ισλαμικό Κράτος δεν προσομοιάζουν καθόλου. Η Αλ- Κάιντα επικεντρώθηκε παραδοσιακά στην διεθνή τρομοκρατική δράση, οργανώνοντας και εκτελώντας επιθέσεις σε απομακρυσμένους στόχους ανά τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένου της Ευρώπης και των ΗΠΑ. Το Ισλαμικό Κράτος αντίθετα δεν έχει ακόμα αναπτύξει την ικανότητα διεθνούς δράσης, τουλάχιστον σε αυτό το χρονικό σημείο.

Η παρουσία δυτικών μαχητών που σήμερα έχουν καταταγεί και εκπαιδευτεί από το Ισλαμικό Κράτος αποτελούν δυνητικά μια σημαντική απειλή για τις χώρες προέλευσης τους

Σύμφωνα με τον Φλόυντ, σε παγκόσμια κλίμακα, το Ισλαμικό Κράτος κατάφερε να γράψει ιστορία ότι διαθέτουν δυνατή τακτική “τρομοκρατίας” στη Συρία και στο Ιράκ, αλλά, αν και κατάφεραν λόγω της εξάπλωσης του να αναπτύξουν πλέον συμβατικές στρατιωτικές δυνάμεις, η δράση τους ακόμα παραμένει τοπική, στην περιοχή της Μέσης Ανατολής και δεν έχει εξαπλωθεί εκτός αραβικών περιοχών. Έτσι αν και η στρατιωτική τους ισχύ είναι σημαντικά πιο διευρυμένη από την Αλ- Κάιντα, η δεύτερη αποτελεί ακόμη συγκριτικά μεγαλύτερη απειλή για τις χώρες της Δύσης σε σχέση με το Ισλαμικό Κράτος. Όμως η παρουσία δυτικών μαχητών που σήμερα έχουν καταταγεί και εκπαιδευτεί από το Ισλαμικό Κράτος αποτελούν δυνητικά μια σημαντική απειλή για τις χώρες προέλευσης τους, στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ. Ο Στιούαρτ συμφωνεί σε αυτό το σημείο με τον στρατιωτικό αναλυτή, όμως επισημαίνει ότι αν ένας Αμερικανός, Βρετανός ή Γάλλος τζιχαντιστής εκπαιδεύτηκε στη Συρία, το πιθανότερο είναι ότι έλαβε τη βασική στρατιωτική εκπαίδευση. Όταν εκπαιδεύεται κάποιος στην σκοποβολή, στη ρίψη χειροβομβίδων, ή ακόμη  και στην χρήση RPG, αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι έχει αναπτύξει τις απαραίτητες δεξιότητες που απαιτούνται για την πραγματοποίηση τρομοκρατικών επιθέσεων μεγάλου μεγέθους σε ένα περιβάλλον έννομης τάξης που δεν διευκολύνει τέτοιες ενέργειες. Μάλιστα, φέρνει το παράδειγμα ενός αμερικανού τζιχαντιστή που πρόσφατα εκτέλεσε μια βομβιστική επίθεση με παγιδευμένο αυτοκίνητο για λογαριασμό του Ισλαμικού Κράτους. Εντούτοις, το Ισλαμικό Κράτος και η Τζαμπάτ αλ-Νούσρα ενδέχεται να συνδυάσουν συμβατικές τακτικές με τακτικές τρομοκρατίας, όπως σε αυτήν την περίπτωση που επιχείρησαν να διανοίξουν ένα σημείο ελέγχου χρησιμοποιώντας παράλληλα το παγιδευμένο αυτοκίνητο, όμως, το να στείλουν έναν μαχητή αυτού του τύπου και να τον στείλουν πίσω στις ΗΠΑ για να διοργανώσει μια αντίστοιχη τρομοκρατική επίθεση, αυτό είναι κάτι που εκτιμά ο Στίουαρτ ότι δεν είναι σε θέση επιχειρησιακά να πράξουν.